Volmaakt in gebreke
Weer kwam en ging een dag Vol alledaagse wonderen. Weer stond ik met Een mond vol tanden en Met pijnlijk lege handen. Hoe dit immense mirakel Op gepaste wijze te bezingen? Al blijf ik oneindig schrijven, Nooit tref ik de juiste toon. Maar dan het grootste wonder: Dat, al blijf ik eeuwig in gebreke En